در این نشست که به مدیریت علی معلم برگزار شد علاوه بر کارگردان این فیلم، بهرام دهقانی (تدوینگر)، فرج حیدری (فیلمبردار)، بیتا منصوری ( مدیر تولید و مجری طرح)، رؤیا تیموریان و مسعود رایگان (بازیگران) حضور داشتند.
«فیلم زادبوم با همه مشکلات ناشی از کمبود سرمایه و اعمال سلایق مختلف که بعد از 2سال و نیم به ثمر رسید را به جرات دکترین خود در سینما می‌دانم».داوودی ضمن بیان این سخن از ایده و چگونگی شکل‌گیری فیلمنامه زادبوم گفت: این فیلم از دغدغه‌ای نشأت گرفته که متعلق به 10 سال پیش است.
من در سفرهایم به خارج از کشور، حس کردم افرادی که در طول 30 سال گذشته مهاجرت کرده‌اند و اکثرا هم زندگی موفق و آرام و مرفهی دارند همواره یک حفره خالی را در وجودشان حس می‌کنند.
من اول از همه خواستم احساس این افراد را که بخش عمده‌ای از فامیل خودم هم جزو آنها هستند، نمایش دهم. یک حس تعلق خاطر را که آنها همچنان به این خاک دارند. از طرفی بعد از آگاهی از طرح رضا میر کریمی، فرصت را مناسب یافتم و طی 2 سال و نیم، این فیلم را ساختم.
اولین سؤال از بهرام دهقانی نیز با این انتقاد آغاز شد که هر چند مشخص است که از ابتدا قرار بوده زاد بوم ریتم آرامی داشته باشد و این مسئله در کلیت فیلم نیز جاری شده، اما به‌نظر می‌رسد فیلم بیش از حد طولانی شده است.
دهقانی در پاسخ با اشاره به اینکه حجم داستان نیازمند این نوع تدوین بود، عنوان کرد: از ابتدا معلوم بود که زادبوم نمی‌تواند در زمان 85 یا 90 دقیقه جمع شود، هر چند که ممکن است برای نمایش عمومی اگر کارگردان راضی باشد، فیلم کمی کوتاه‌تر شود؛
البته قبل از این، تایم فیلم طولانی‌تر بود و این نسخه کوتاه شده فیلم است. این را هم بدانید که آقای داوودی دستش به کم نمی‌رود.
زادبوم فلسفی نیست
داوودی در پاسخ به سؤالی مبنی بر اینکه آیا زادبوم را یک فیلم فلسفی می‌دانید، گفت: نه این فیلم، ساده است و قبل از هر چیز انسانی است. اسم زادبوم را بر آن گذاشتیم چون واژه‌ای است که بیشترین بار معنایی را با موضوع فیلم دارد و اسم اولیه لاک پشت‌ها را تغییر دادیم چون 2فیلم ایرانی ساخته علی شاه حاتمی و بهمن قبادی به این اسم شناخته شده‌اند.
دوری از جناح بندی‌های سیاسی
داوودی با رد ارتباط فضاهای سیاسی فیلم با فضاهای سیاسی امروز کشور، با تاکید بر اینکه قصد داشتم انسان و هنر را فراتر از وجوه سیاسی قرار دهم اظهار داشت: من 10 سال پیش فیلم «مرد بارانی» را ساختم که شاید به تعبیر آن زمان وجوه سیاسی آن بسیار پررنگ بود.
اشکال من به آن فیلم این بود که با شتابزدگی و شرایط ژورنالیستی خاص آن زمان، تصویری ارائه می‌داد که مشابه آن را در مطبوعات و جریان سیاسی آن روز می‌دیدیم.
ترجیح دادم در فیلم تازه‌ام اگر به سیاست برگشتم، انسان و هنر را فراتر از این وجوه سیاسی قرار بدهم. سیاست در زادبوم هم عرض هنر و انسان نیست، یعنی از اهمیت بالایی برخوردار نیست. من نمی‌خواستم آدم سیاسی فیلم، هیچ نشانی از گروه خاص سیاسی داشته باشد و به گروه خاصی منتسب شود.
